La brasolada

Soto la luna, soto la luna.
La strada de montagna se strapèga:
la par 'na bava de luméga
e i sassi i xe d'argento. In alto solo
ghe brila el ciciolar d'un usignolo.

mpìssa el fogo e séntete lì rente,
la boca rossa, e i oci e i oci
no li ricordo: Te digo solamente
te dò el me core tienlo sui zenoci
Sgiantìza el fogo, sgiantìza el fogo.
e su le bronze come le parole
ghe ze 'na fumegara de brasole.
El vin ne le tassette, rosso e lieve,
el par sangue d'amor che tuti i beve.

Ma dime, dime: sa gninte to mario?
perchè nel sogno ti té té lagni
e te raconti che mi te go tradio
ne la pasàja soto i margaragni.
Ormai xe scuro, ormai xe scuro
Passà la festa dorme anca i putei.
A xe restà tre bosse, tri cortei
co siè bicieri, e - insemenìo de sera
fa zò el canfin do' lacrime de cera.

Tieme la mano che al scuro la te tasta,
posa la testa, bela morosa;
se la me boca basà la sa de graspa,
la tua te digo mi, la sa de rosa.

Soto la luna, soto la luna...

home