La brasolada
Soto la luna, soto la luna. La strada de montagna se strapèga: la par 'na bava de luméga e i sassi i xe d'argento. In alto solo ghe brila el ciciolar d'un usignolo. mpìssa el fogo e séntete lì rente, la boca rossa, e i oci e i oci no li ricordo: Te digo solamente te dò el me core tienlo sui zenoci |
Sgiantìza el fogo, sgiantìza el
fogo. e su le bronze come le parole ghe ze 'na fumegara de brasole. El vin ne le tassette, rosso e lieve, el par sangue d'amor che tuti i beve. Ma dime, dime: sa gninte to mario? perchè nel sogno ti té té lagni e te raconti che mi te go tradio ne la pasàja soto i margaragni. |
Ormai
xe scuro, ormai xe scuro Passà la festa dorme anca i putei. A xe restà tre bosse, tri cortei co siè bicieri, e - insemenìo de sera fa zò el canfin do' lacrime de cera. Tieme la mano che al scuro la te tasta, posa la testa, bela morosa; se la me boca basà la sa de graspa, la tua te digo mi, la sa de rosa. Soto la luna, soto la luna... |